ZAMAZİNGO

Şimdi şükrediyorum.Yaşadığım her şey için.Özellikle de başlangıçta kötü sandığım her şey için.Gözyaşlarım , korkularım için. Onların benim tarafımdan yaratıldığını kabul ediyorum. Onları kucaklıyorum. Onlar benim gelişmem… ve kendimi farketmem için kullandığım araçlardı. Yanlışlarımı ve doğrularımı kucaklıyorum. Yaptıklarımı ve yapmadıklarımı.. Onlardan gerekli dersi çıkardım. Şimdi ancak beni gerçekten iyi hissettiricek duygu ve düşünceleri seçiyorum. Bütün yaşadıklarım arasından deneyimin özünü ve anlamını alıyor, bilgeliğini alıyor ve ağırlıklarını bırakıyorum..

Yaşadığım her anı kutsuyorum.Bunlar için kendimi kutluyorum. O , beni her zaman en iyi yerde barındırdı ve en iyi şekilde korudu. Şimdi ben özümdeki o olağanüstü parlaklığı fark ediyorum.Gücümü fark ediyorum ve kullanıyorum. Onlar sayesinde , geçmişde yaptığım yanlışlıklar ve deneyimler sayesinde bu anlayışa erdim. Allah’a teşekkür ediyorum bana bu imkanı verdiği için. Seçtiğim özgürce ve seçimlerin sonuçlarını yaşadım kahramanca. İnsan olmanın onurunu yaşadım.Hayatı yanlız başıma, doğru ve yanlışın açık ve net olarak orada olmadığı bir yerde denedim.

Düşe kalka öğrendim.Ağlaya güle. Kah korktum yerimde çakılı kaldı , kah birilerinden medet umdum ,kah başkalarının dümen suyunda yaşadım. Olsun ! Onlar benim hayattımdı.. Bütün bunları denemeye hakkım vardı ben de denedim.. Hiçbir bahanenin ve mazeretin arkasına saklanmadan ortaya çıkıp sorumluluğumu kabul ediyorum. Kimseyi kınamıyor, suçlamıyorum ve kızmıyorum. Kucaklıyorum bütün deneyimlerimi.. “Keşke” demiyorum , “ama! ” demiyorum. Sadece “evet !” diyorum.

MELYA BOZAN