ZAMAZİNGO

 
Seninle bir çalışma paylaşmak istiyorum. Çok faydalı bir arınma, topraklanma çalışması. Sadece nefeslerle izin vererek kolayca yapabilirsin. Amacımız Dünya Anaya bağlanarak üzerimizdeki yükleri sevgiyle kendisine teslim etmek ve ona hep bağlı kalmak. Dünyaya demirli olduğumuzda yaşamda sağlam, dinç ve dengeli varoluruz.
Hazırsan başlıyoruz…
Koltukta otururken gözlerin kapalı halde derin derin diyafram nefesleri almaya başla. Yani nefeslerle karnını şişir, aşağıya doğru al. Aynı bebeklerin yaptığı gibi… İlk nefesi alırken başının tepesinden başlayan ve omurilik boyunca aşağıya uzanan parlak bir tüp/hortum olduğunu hayal et, ki zaten var. Adı prana tüpü. Yaşam enerjimiz onun içinden akıyor. Sadece bilinçle orada olduğunun farkına var. Hazır olduğunda her nefesle beraber bu tüpün aşağıya, Dünyaya doğru uzamasına izin ver.
Ve niyetlen: “Şimdi Dünya Ana’nın Gaia’nın kalbine bağlanmaya niyet ediyorum.”
Prana tüpü senden, kök çakrandan çıkarak dünyanın merkezine doğru uzuyor, gidiyor. Nefeslerini o parlak tüp dünyanın merkezine ulaşana kadar sürdür ve tüpün ucunu dünyanın merkezine demirlendiğini hisset. Zaten düşündüğün anda olur.
Şimdi çıkmasını istediğin, içsel dengeni bozan sana zarar veren tüm duyguların, düşüncelerin, blokajların, travma kayıtlarının…yani herşeyin tüpün içinden dünyaya aktığını ve arındığını hisset. Zaten hissedersin, gitmesi gerekenlerin çıkışına izin ver. Aksın.. seni terk etsinler.
Ve o tüp mümkünse hep dünyaya bağlı kalsın. Ne gitmesi gerekiyorsa oradan gitsin. Herşeyi gönderdikten sonra bu kez Dünya’nın tertemiz enerjisini o tüpten yukarı doğru çek. Serin bir enerji bu. Bir anne şefkati ve sevgisinin titreşiminde. Tüm alanını doldur bununla.. Dünyaya demirli olduğunda hiçbir şey senin dengeni bozamaz.
Bunu her yerde, her an yapabilirsin. Şifa olsun
Ilker Durmaz

Cem

Bir kez daha yazılarından 🙂
Asaletiniz var mı?
Dünyanın en büyük sorunu, asaletini her geçen gün yitirmesidir. İnsanlığın en büyük sorunu bir türlü asalet kazanamamasıdır. Asaletin olmadığı yerde kötülük vardır, yozlaşma ve bozulma vardır, cehalet vardır ve kan vardır. Asalet kan ile kazanılan bir şey değildir; asalet tavırlarla ve eylemlerle kazanılan bir şeydir. Bu sebeple aristokrasi, asalet demek değildir.
Yıllar boyunca kendime hep aynı soruyu sordum: Tüm insanlığa aslında mutluluğun, barışın ve uyanışın mümkün olduğu nasıl anlatılabilir? Bunun yanıtını bir türlü bulamadım. Bu, yalnızca benim sorum değildi. Bu soru, dünyanın en büyük zihni tarafından da sorulmuş bir soruydu. Buda, aydınlanmaya ulaştıktan 7 hafta sonra, farkına vardığı Hakikat’i, böyle bir görevi olmasa da yalnızca varlıklara duyduğu şefkat sebebiyle öğretmeyi düşündüğünde, insanları değerlendirdikten sonra bunun neredeyse olanaksız olduğunu fark etmişti. İnsanlara öğretmek çok güçtü çünkü bu öğretiyi anlayacak zihinsel olgunluğa sahip değillerdi. Söylentiye göre bunu fark eden ve 23. varoluş boyutunda yaşayan Brahma Sahampati, gökten aşağıya indi ve Buda’ya öğretmesi için rica etti. “Bizler gibi gözünde az toz olanlara, biraz yönlendirilirse görebilecek olanlara öğret,” dedi. Buda bunun üzerine bu konu üzerine düşündüğünde gerçekten de, az sayıda da olsa, gözünde az toz olan, biraz yönlendirme ile Hakikat’i fark edebilecek olan insanların var olduğunu anladı. Kendi kendine, “O halde gözünde az toz olanlara öğreteceğim,” dedi ve öyle de yaptı.
Peki ama bu öğreti yalnızca bir grup seçkine mi öğretilebilir? Buda, “Benim kapalı elim yok,” demişti. Yani, hiçbir şeyi saklamıyorum. Gizli öğreti diye bir şey yok. Her şeyi herkese öğretiyorum demişti. Bununla birlikte Buda, herkesin her şeyi öğrenemeyeceğini biliyordu. Peki ama niçin?
Vampir edebiyatının kraliçesi olan Ann Rice’ın Vampir Günlükleri serisinde, tıpkı birer tanrıyı ya da üstün insanı andıran vampirler, başka vampirler yaratmak için yüzlerce, hatta binlerce yıllık hayatları içinde yalnızca bir iki kişiyi seçerler. Seçtikleri bu insanlar çok özel nitelikleri olan, üstün, güzel ve muhteşem insanlardır. Zaten muhteşem olan bu insanlara ölümsüzlüğü ve vampirlere özgü güçleri hediye ederler. Böyle bir güç ve armağanın herkes için olmadığını düşünürler.
Neredeyse 30 seneye yayılmış öğretmenlik maceramda, yavaş yavaş kalfalık sürecimin ortalarına, belki de sonlarına doğru yaklaşırken, acı bir farkındalıkla anlıyorum ki, herkese öğretmek mümkün değil. Öğrenmek yalnızca ve yalnızca az sayıda seçkin insan, muhteşem insan, asil insan için korunan bir ayrıcalık. Eğer asalet yoksa öğrenme ihtimali de yok. Böyle büyük bir bilgi ve güç, yalnızca asil bir insana geliyor.
Buda, kendi öğretisini 4 Yüce Gerçek ve 8 Basamaklı SOYLU Yol olarak adlandırıyor. Yıllarca Buda’nın niçin yolunu SOYLU diye tanımladığını merak eder dururum. Pek çok şey diyebilecekken bunların arasında özellikle soylu tanımlamasını tercih etmiştir. Bunun sebebi bu yolu yüceltmek midir? Böyle bir yüceltme Buda’nın yapacağı bir şey gibi durmamaktadır. Nitekim zaman içinde anladım ki bu yolu Soylu diye tanımlamasının sebebi bu yolun Soyluların yolu olmasıydı. Buda, Hakikat’e ancak ve ancak asalet aracılığıyla varılabileceğini, asalet olmadan Hakikat’e ulaşılamayacağını biliyordu elbette.
Bozulmuş bir aristokrasiye değil gerçek asalete bakalım birlikte:
Asil bir insanın;
Tembellik yapacağını düşünebilir misiniz?
Disiplinsiz olacağını..?
Cimri olacağını…?
Aptal ya da cahil olacağını…?
Terbiyesiz olacağını…?
Kendi sorumluluğunu almayacağını…?
Suçu başkasına atacağını…?
Soğukkanlılığını yitireceğini…?
Şefkatsiz olacağını…?
Arzularının peşinde oradan oraya sürükleneceğini…?
Öfkesinin oyuncağı olacağını…?
Cahillerle dostluk kuracağını…?
Kıskanç olacağını…?
Bu liste böyle uzar gider. Peki size başka bir soru sormama izin verin:
Kim daha mutlu olabilir? Kim dünyayı daha mutlu bir yere dönüştürebilir? Kim güce sahip olmalıdır? Kim Hakikat’i kavrayabilir?
Asalete sahip bir zihin mi ona sahip olmayan bir zihin mi?
Tembel mi çalışkan mı?
Disiplinli bir insan mı disiplinsiz bir insan mı?
Cimri mi cömert mi?
Aptal mı bilge mi?
Terbiyesiz mi, saygılı mı?
Sorumluluk sahibi olmayan mı sorumluluk sahibi olan mı?
Suçlayan mı yoksa anlayan mı?
Soğukkanlı mı kolayca panikleyen mi?
Şefkatli mi acımasız mı?
Arzularının peşinde koşan mı yoksa onları yöneten mi?
Öfkesinin oyuncağı olan mı yoksa onu dizginleyebilen mi?
Cahil mi bilgili mi?
Kıskanç mı yoksa başkalarının başarısına sevinen mi?
Hangisi?
İşte bunu fark eden Buda, öğretisine 4 Yüce Gerçek ve 8 Basamaklı Soylu Yol ile değil ilk olarak asaletin öğrenilmesini sağlayan teknikleri ve Orta Yol’u öğreterek başlamıştır. Büyük Taocu bilge Lao Tzu, Tao’nun önüne De’yi yani erdemi koymuştur. Günümüzde insanlar henüz asalet geliştirmeden güce ulaşmaya kalkışırlar. Bu sebeple de asla bir şey öğrenemezler.
Bunu bilen gerçek öğretmenler cehaletinde direnenlere bir şey anlatmaktansa susarlar.
Gerçek iyilik hâli denebilecek olan bereket, mutluluk, bilgelik, barış gibi niteliklere mi ulaşmak istiyorsunuz? O zaman asalet üzerinde çalışın. Sizi tüm hayatımla temin ederim ki geri kalanlar size gelecek. Cem Şen