Babaannem derdi ki:
“Varı varlık eden de sensin,
yoku yokluk eden de…
Kamburu dağ, topalı bağ…
sîneyi sağ selamet eden de…
Senden gayrı her şey, herkes bir rüya…
Ayağındaki taşa, omzundaki başa
etrafındaki telaşa
sen ne kadar anlam yüklersen
o kadar vardır
bağıra bağıra “varım” dese de güya…
Sev kızım…
Gözlerinin altındaki halkaları,
umuduna sallanan baltaları da sev…
Yüzünün solan rengini
saçının kırılan telini de sev…
“Bugün ben de doğdum” diyen alnındaki çizgiyi
diline yarım yamalak mandallanan ezgiyi de sev…
Mânâ denizinde madde yüzedursun…
Sen nasıl olsa layık olana gülüşünle
kimi zaman bir üfürük
kimi zaman bir tükürük savurursun…
Sevgiyi, bilmeyen topraklarla tanıştır n’olursun…”MERAL DEMİR
S/ÖĞÜT-Babaannem Derdi ki 2 isimli kitabından
İkinci Adam Yayınları
16 Ekim 2015, 11:58
Reblogged this on Benim dünyam.