ZAMAZİNGO

Sürekli Enerjilerden bahsediliyor. İyi enerji, pozitif enerji, kötü enerji, negatif enerji. Pozitif enerjiyi evrene yaymak gibi tabirler..
Burada bilinmesi gereken şu.
Enerji, iyi veya kötü olarak tanımlanamaz. Hele evrende enerjinin kötü veya iyi kavramı bile yoktur. Sadece çekim gücü vardır. Ya güçlü veya düşük çekim gücüdür. Buda kütleye bağlıdır.
Dolayısıyla iyi veya kötü kavramı KİME GÖRE diye sorgulanması gerekir. “Bana negatif enerji bulaştı” dediğiniz andan itibaren bu durum tamamen kişinin kendisine bağlıdır. Bazı kişilerin beden dillerine baktığınızda zaten size rahatsız edici gelebilir. En büyük enerji aktarımı, SES iledir. Ses öyle bir enerjidir ki, Konuşma ile kendini gösterir. Karşınızdaki kişinin konuşma tarzı sizi bir anda iki farklı yöne götürebilir. Bunu Negatif veya Pozitif olarak algılayabilirsiniz. Bu yine siz bağlıdır. Bir kişinin sürekli ağlayarak dert yanması sizi sıkabilir. Bu durum sizi negatif etkiyelebilirken karşınızdaki kişi ise bundan hiç rahatsız olmaz. Çünkü bu durum sizin için negatif iken onun için pozitif bir yaklaşım tarzıdır. Ama aynı durum sizin ailenizde biri için olursa o zaman durum tekrar farklı bir konuma geçer bu sefer aynı dert yanma sesi sizin o kişiye destek vermeniz noktasına döner.
Uzayda ise bu durum çok farklı. Bir kuyrukluyıldız veya bir sistem. 2014 yılında ISON kuyruklu yıldızı bizim sistemimize girdi. Enerjisi oldukça yüksek bir şekilde yoluna devam ederken Güneşin 1 milyon Km uzağından geçerken yakalandı. Güneşin çekim kuvvetini aşamadı. Şimdi Güneş buradaki enerjisi iyi ve kötü olarak algılanamaz. Aynı şekilde Güneş Enerjisi Dünya için çok önemli. Ama bu enerjiyi iyi veya kötü kullanmak bize kalır. Güneş hep aynı güneş. Helyum u sürekli tüketiyor. Ve bir enerji yayıyor. Bu enerji yi dünyada iyi kullanmak ondan düzenli faydalanmak. Ama kötü kullanmak güneşin altında saatlerce yanmak ve sonucunda Cilt kanseri bile olabilirsiniz. Şimdi GÜNEŞ iyimi yoksa kötümü..
Örnekler yüzlerce bulunabilir.
Kısaca Enerji tanımı insana yönelik bir tanımlama ile tamamen kişiye özeldir. Ve ne olursa olsun hayata bakarken her iki yönden bakmak gerektiğine inanırım. Sadece pozitif veya sadece negatif bir yaklaşım söz konusu bile olamaz. Eğer negatif bir tanımlama varsa bu ancak kişi kendisi istediği zaman yerini bulur. İzin vermediğiniz sürece hiç bir enerji yapısı kişiye bulaşamaz.

Kaynak: Ozan Güner

Öretmenim” dedi, “size bir şey diyecem.
Bugün defterlere bakacaksınız ya.
Kaplamamızı söylemiştiniz.
Ben üçünü kaplayabildim.
Elime para geçince kap kağıdı alıp öbürlerini de kaplayacağım…”
Öylece kalakaldım.
Sekiz yaşında bir kız çocuğu…
“Elime para geçince…”
Onun yaşında bir öğrencinin göstereceği mazeretler belliydi; unuttum, babam kap almadı, yarın kaplayacağım vs…
Emine’nin cümlesi kendi sorumluluğunu bizzat kendisinin taşıdığını gösteriyordu.
Ailesi köyde yaşadığı için, dedesiyle kalıyor her işini kendisi görüyordu.
Defterlerinden yalnızca Emine sorumluydu.
Ve biliyordum ki dediğini yapacak, kimseden bir şey beklemeksizin eline geçen ilk parayla defterlerini kaplayacaktı

Filiz Aygündüz

Cem Boyner, yurtdışında yerleşmek isteyenler için yazmış.
Üslup matrak ve düşündürücü 🙂 Göçmek isteyenler bir kez okumalı !
Durun gitmeyin! Siz kardeşsiniz!
16.11.2016 Çarşamba
Herkeste bir gitme arzusu. Dolar uçuşa geçmiş, başkanlık tartışmaları canını sıkıyor, sınırımızda savaş, içeride terör belası, biliyorum…
Ama, nereye gideceksin ki zaten?
Memleketin içinde debeleneceksen, git. Şehirden sıkıldıysan, trafikteki kornalar ruhunda çalıyorsa, asansördeki selamsız adam yüzüne bön bön bakıyorsa, damızlık bir tip omuz atıp geçiyorsa sokakta, masandaki dosyalar çalıştığın plazanın maketi gibi yükseliyorsa önünde, yürüyen bantta gibi hissediyorsan hayatta kendini; git.
Küçük bir kasabaya git, yerleş. Küçül, kalabalıktan uzaklaş, ruhunu temizle. Ama sıkılırsan, gel.
*
Artık Amerika’yı falan unut bir kere. Bu seçimden sonra oraya gidip anca beyaz Amerikalıların çimlerini biçersin. Amerikalılar Kanada’ya kapağı atmak için başvuru sitelerini çökertiyorlar yoğunluktan, senin orada ne işin var?
Meksikalılar, Kübalılar, El Salvadorlular, Porto Rikolular işgal etmiş zaten memleketi. İngilizcen yetmez, İspanyolcayı ana dil yapman lazım. Hintliler, Çinliler neredeyse bir Avrupa ülkesi kadar kalabalıklar. Sen işini gücünü bırakacaksın da, Amerika’ya yerleşeceksin cıbıl cıbıl. Kendine Türk arkadaş arayacaksın. Sonra sorgulayacaksın kendini, bu arkadaşımla Türkiye’de olsak arkadaşlık eder miyim?
*
Almanya’ya da gitme mesela. Büyük şişersin. Saat dokuz dedin mi sokakta adam bulamazsın. Oranın düzeni bizim insanı ruh hastası yapar. Karınca gibi planlı, düzenli, analitik olamazsın sen. İllaki kaytarmak isteyeceksin, bir kısa yol bulmaya çalışacaksın hayatta. Almanya’da yemez bunlar. Burada Almancı, Almanya’da yabancı olacaksın. Kapını bir kez çalmayacak hiç bir Alman komşun. Anca fazlaca gürültü yaparsan ‘Polizei’ gelecek kapına, ona dert anlatacaksın.
*
Uzak yerlere gitme. Avusturalya misal. Ya da dünyanın en yaşanılası yeri falan diye Yeni Zelanda’yı hedefleme. Arkanda kimse bırakmadın mı? Birine bir şey olsa, dönüp gelemezsin. Dünyanın bir ucu dedikleri yer oralar işte. Çok medeniymiş, çok mutluymuş insanlar. Evet öyle. Ama sen onlardan değilsin ki? Yanında kafanı da alıp götürdüğün için, Sydney’de bir kafede mutlu mutlu oturup ilkokul arkadaşın Samet’in Facebook sayfasına bakacaksın.
*
Çok soğuk yerlere de gitme. Herkesin medeniyet rüyası Kanada’ya sakın gitme mesela. Tam on bir yıl orada kalıp dönen arkadaşıma ‘neden döndün oğlum, manyak mısın?’ deyince, on bir yılını şöyle özetlediydi: ‘çok soğuk oğlum!’
Soğuk yere alışamazsın sen. Bizim bünyeler güneş ister. Bazen günün ortasında felekten bir saat çalıp, güneşin alnında malak gibi duralamak ister bizim bedenler. Bir de çay oldu mu yanında. Hele bir de senin gibi işsiz güçsüz bir dost, ömre bedel…
Kapının önündeki 3 ton karı küremezsin sen Kanada’da. Ellerin plaza eli, bedenin Akdeniz bedeni. Birine yaptırayım desen, Türkiye’deki Genel Müdür maaşını isterler. Sinirlenip kürek takımı alırsın, iki kürer, sonra bakakalırsın.
*
Çok medeni, mekanik Avrupa’da bir yer seçme Almanya dışında da. Irkçılık almış başını gidiyor. Birinci sınıf vatandaş olamayacağın bir memlekette nasıl huzur bulacaksın? Kara kafalar diyorlar bizim gibilere İskandinav dostlar, bilir misin?
– Ben çipil sarışınım arkadaş, kendimi aryan ırk arasına yediririm,
– Gider orada bir Türk mahallesine yerleşirim, Brüksel’de Burdurlular Kahvehanesinde takılırım,
– Biz zaten İtalyan’a benziyoruz milletçe, aralarına karıştım mı kimse anlamaz, gibilerinden bir diyeceğin varsa sen bilirsin.
Ama gittiğin yerde hep yabancı kalacaksın, unutma. Türk kahvesinde bir Euro’ya içtiğin ince belli çay bile hasret kokacak.
*
İngiltere’yi hiç düşünme. Çünkü İngiltere deyince Londra’yı düşlüyorsun biliyorum. Gofret kolisinden hallice bir apartman dairesine, Türkiye’deki yıllık maaşının yarısını vereceksin bir ayda. O da Londra’nın merkezinde falan değil ha, trene binip şehre gideceğin mesafede. Hesabını baştan yap. Londra’nın merkezinde oturman için ya bir prensle evleneceksin, ya da Chelsea’de top oynayacaksın. İkisi için de geç değil dersen, bilemem. Bence para biriktireceğine antrenmanlara başla, daha büyük bir olasılık var.
Sürekli yağan yağmurunu, hep kapalı havasını saymıyorum. Bizi bozar. Sütlü çayını içer, içinden bir Ege türküsü söylersin.
Londra dışını hiç düşünme sakın. Adanın diğer bölgelerinde misal bir pub’a girsen gece yanlışlıkla, kırmızı burunlu holigan abilerin bakışlarından öyle tırsarsın ki, bırak İngiltere’de kalmayı, Çorum Sungurlu’daki halanın evine yerleşmeyi tercih edersin.
*
Sayacak yer de çok, her birine takacağım kulp da.
Aslında demek istediğim şu:
Gitmeyin güzel insanlar, biz kardeşiz. Gittiniz mi birbirimizi özleriz. Yılda bir gelinen tatille falan da geçmez hasretimiz.