Bir kadın, bir arkadaşıyla aslında çok az tanıdığı bir kişi hakkında dedikodu yapmış.

Ekim 2015
P	S	Ç	P	C	C	P
	1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

14 Ekim 2015 — anette777

Bir kadın, bir arkadaşıyla aslında çok az tanıdığı bir kişi hakkında dedikodu yapmış. O gece bir rüya görmüş. Tam tepesinde bir el belirmiş ve bu kadını işaret etmiş. Bir anda müthiş bir suçluluk duygusuyla dolmuş içi!

Ertesi gün, günah çıkarmak için kiliseye koşmuş. Yaşlı bir rahip varmış, ona her şeyi anlatmış ve sonra… “Dedikodu yapmak günah mı?” diye sormuş. “Beni işaret eden o el, Tanrı’nın eli miydi?”, “Özür dilemeli miyim?”, “Yanlış bir şey mi yaptım?”

Yaşlı rahip…… “Evet” demiş.
“Cahil kadın, bir kimsenin etrafta nasıl tanınacağını etkileyecek dayanaksız sözler söyledin. Utanmalısın!”

Kadın üzgün olduğunu söyleyip af dilemiş.
Rahip, “O kadar çabuk değil, dur bakalım. Önce evine gitmeni istiyorum, eline bir yastık alıp, çatıya çıkmalısın. Bir bıçakla yastığı kesip, bana gelmelisin…”

Kadın biraz şaşkın, evine dönmüş. Yataktan bir yastık, çekmeceden bir bıçak almış, çatıya çıkmış. Yastığı kesmiş. Sonra rahibe gitmiş…

Rahip sormuş: “Tamam mı?”
Kadın: “Evet, yaptım!” diye cevap vermiş.,
Rahip: “Ne gördün?”
Kadın: “Tüyler…”

“Tüyler!” diye tekrarlamış Rahip…
“Her yerde tüyler vardı…” demiş Kadın.
Yaşlı Rahip, “Şimdi geri dönmeni ve rüzgarla uçuşan tüm tüyleri toplamanı istiyorum. Hepsini!”

Kadın: “Ama bu imkansız. Nereye gittiklerini bilmiyorum. Rüzgar hepsini aldı götürdü…”

Rahip… “İşte!” demiş.
“Dedikodu tam budur.Bir kere başlatınca bir daha durduramazsın, pişman olsan bile! Belki birkaç kişiye söylediklerinin yalan olduğunu anlatabilirsin, fakat dedikodu rüzgarları artık onları her yere taşıdı bir kere. Tek bir kibriti üfleyerek söndürebilirsin, fakat tek bir kibritin başlattığı koca bir orman yangınını bir üflemeyle söndüremezsin!”