ZAMAZİNGO

Asaleti ve dürüstülüğüyle tanınan bir Samuray, tavsiye almak için bir Zen rahibini ziyarete gitmiş. Ancak Zen üstadının dua ettiği tapınağa girer girmez kendini çok küçük hissetmiş ve hayatı boyunca adalet ve barış için dövüşmüş olsa da önünde dua eden bu adamın yüceliğinin yanına bile yaklaşamamış olduğunu düşünmüş. “Neden kendimi bu denli aşağı hissediyorum?” diye sormuş rahibe duasını bitirir bitirmez. “Defalarca ölümle yüz yüze geldim, zayıfları hep savundum ve utanacak hiçbir şey yapmadığımı da biliyorum. Ama seni meditasyon yaparken gördüğümde hayatımın ve yaptıklarımın hiçbir önemi yokmuş gibi hissettim.” “Biraz bekle. Bugün beni görmeye gelen herkesle görüştükten sonra sana cevap vereceğim.” Ve böylece bütün bir gün boyunca Samuray tapınağın bahçesinde oturmuş, tavsiye almak için içeri girip çıkan insanları seyretmiş. Rahibin gelen herkesle aynı sabır ve aynı sıcak gülümsemeyle ilgilendiğini görmüş. Ancak beklemek için değil harekete geçmek için doğmuş biri olduğundan bu bekleme sürecinde giderek sabırsızlanmaya başlamış. Akşam olup herkes gittikten sonra rahibin yanına gelip ısrarla sormuş: “Artık bana öğretecek misin?”

Zen üstadı onu içeriye davet etmiş ve odasına götürmüş. Gökyüzünde dolunay pırıl pırıl parlıyormuş ve bu ortam bulundukları yere müthiş bir sakinlik yayıyormuş. “Şu ayı görüyor musun, ne kadar güzel olduğunu? Ay bütün gökyüzünü bir baştan bir başa geçecek ve sonra yarın sabah tekrar güneş doğacak. Ama güneşin ışığı çok daha güçlü, dolayısıyla önümüzde uzanan bu manzaranın tüm detaylarını gösterecek: ağaçları, dağları, bulutları. Tam 2 yıldır gece ve gündüz bu manzarayı seyrettim. Ve bir kez bile ayın ‘Neden ben güneş gibi parlamıyorum. Ben güneşten daha aşağı mıyım’ dediğini duymadım.” “Elbette sormaz” demiş Samuray; “Ay ve Güneş birbirinden farklıdır ve her birinin kendine has bir güzelliği vardır. İkisini karşılaştırmak mümkün değildir.” “O halde sorduğun sorunun cevabını biliyorsun” demiş Zen üstadı; “Biz iki farklı insanız. İnandığımız şeyler için her birimizin kendine has bir savaşma şekli var. İkimiz de bu dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek için elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz; gerisi sadece görüntü.”

(Çeviren: Mine Akverdi Denktaş