Oturduğum apartmanın kapısından ben girerken, bir hanım da elinde çay bardağı ile dışarı çıkıyordu…
Birbirimize gülümsedik.
Ben afiyet olsun dedim.
Ve o anda içimden ”Eve çıkınca ben de demlerim bir çay!” diye geçirdim.
Kadıncağız bardağı gülerek bana uzattı ve ”Hiç içmemiştim daha. Canınız çekti, siz için.” dedi. ”Çok tatlısınız!” dedim.
O da bana öpücük verdi eliyle 😀 ”Bardağı alt komşunuza bırakın, ben ona uğruyorum.” dedi ve gitti.
Hayatımda içtiğim en güzel çay desem yeridir… Bazen her şey çok güzel olmaz…
Bazen yarın daha iyi olacağına dair inancımız eksilir.
Ama hayat derinlerde bir yerde bütün güzelliği ile devam etmektedir.
Kalbimizin derinlerinde de buzlarının çözülmesini bekleyen bir taze pınar vardır.
Ve o pınarı küçücük, miniminnacık bir sıcaklık harekete geçirebilir.
KALBİNİZİ ISITAN Bİ ÇAY VERENİNİZ EKSİK OLMASIN 🙂
VE SİZİN DE DAİMA VERECEK BİR GÜLÜŞÜNÜZ, BİR GÖZ KIRPIŞINIZ, BİR SELAMINIZ OLSUN.
O zaman hayat bir anda aşırı güzel oluverir…
Juno Gözlemci Facebook Sayfası
