Dileğim, Bir çocuğa ne kadar seviyorsun dediğinde, Açıp elini iki yana; İşte bu kadar derken ki o masum sevgiyi bulmak..
Aziz NESİN
Dileğim, Bir çocuğa ne kadar seviyorsun dediğinde, Açıp elini iki yana; İşte bu kadar derken ki o masum sevgiyi bulmak..
Aziz NESİN
Hiç düşünmeden konuşan, her yerde her istediğini söyleyen, istemediği şeyleri de duymaya mecburdur…
Birini incitmezsek biri de bizi incitmez… Her şey karşılıklıdır… Bunu unutmamak lazım…
Bir sürü bardağa aynı sürahiden su doldurunca, her bardak kendini sürahiden ayrı ve diğer bardaklardan da farklı sanır…Kırmaya gör bardakları, tüm sular birbirine karışır…
Benim ülkem dünyadır, tüm insanlar benim kardeşimdir, iyiyi ve doğruyu yapmak benim dinimdir…Thomas Paine
Kehanete göre kralın birine, çok sevdiği kızı onsekiz yaşına geldiğinde bir yılan tarafından sokularak öleceği söylenir.Bunun üzerine kral denizin ortasındaki bu kuleyi onararak kızını buraya yerleştirir. Kaderin kaçınılmazlığını kanıtlarcasına, kuleye gönderilen üzüm sepetinden çıkan bir yılan, prensesi zehirler.
Kral, kızına demirden bir tabut yaptırır. Bugün bu tabutun üstünde iki delik vardır. Yılanın ölümünden sonra da onu rahat bırakmadığına dair hikayeler anlatılır
İnsanlar gerçekte konuşmuyorlar. Konuşur gibi yapıyorlar. Öğrendikleri sözcükler var. Birbirlerine onları söylüyorlar. Gerçekte çok azı, çok az zaman için konuşuyor. Onlara da dikkat et, duygu sözcükleri yoktur. Birbirlerine söylemeleri gereken sözleri söylerler, onun için de çoğunlukla birbirlerini dinlemezler.
Koklamak, öyle incelikli bir duygudur ki. Zavallı koku alma duygumuz. Öylesine kötü kokularla bozuldu ki. Biliyor musun, insanlar insan kokusunu bile alamıyor. Bir kadının kokusu. Bir erkeğin kokusu. Çocuğun kokusu. Yaşlı insanın kokusu. Umudun kokusu. Bezginliğin kokusu. Hayata kırılmanın kokusu. Mutluluğun kokusu. İnsanlar bütün bunları unuttular. Dokunma da öyle insanlar bunu da unuttu.
Bir elin el üstüne konması. Bir omuzun omuza dayanması. Bir sırtın sırta dayanması.
Koku ve dokunma. İşte gerçek iletişimin iki yolu. İnsanlar ikisini de unuttu.”
Bu koku yalnız insanda. İnsanın insan da yarattığı koku bu. İnsanı insan kılmanın kokusu. Sevginin kokusu. Güvenin kokusu. “İyi ki sen varsın”ın kokusu.
”Bir gün mutluluğun kokusunu tanıyacaksınız. O zaman daha da mutlu olacaksınız, biliyorum.”