ZAMAZİNGO

CAN YÜCEL
Farkında olmalı insan…
Kendisinin,hayatın,olayların,gidişatın farkında olmalı.
Farkı fark etmeli,fark ettiğini de fark e…ttirmemeli bazen.
Bir damlacık sudan nasıl yaratıldığını fark etmeli…Anne karnına sığarken dünyaya neden sığmadığını,Ve en sonunda bir metre karelik yere nasıl sığmak zorunda kalacağını fark etmeli…
Şu çok geniş görünen dünyanın,ahirete nispetle anne karnı gibi olduğunu fark etmeli…

Henüz bebekken ‘dünya benim dercesine avuçlarının sımsıkı kapalı olduğunu, ölürken de aynı avuçların ‘her şeyi bırakıp gidiyorum işte ‘dercesine apaçık kaldığını fark etmeli…
Ve kefenin cebinin bulunmadığını fark etmeli…Baskın yeteneğini fark etmeli sonra.
Azrail’in her an sürpriz yapabileceğini, nasıl yaşarsa öyle öleceğini fark etmeli…
Ve ölmeden evvel ölebilmeli…
Hayvanların yolda, kaldırımda, çöplükte ama kendisinin güzel hazırlanmış mükellef bir sofrada yemek yediğini fark etmeli… Eşref_i mahlukat(yaratılmışların en güzeli)olduğunu fark etmeli…
Ve ona göre yaşamalı…
Gülün hemen dibindeki dikeni, dikenin hemen yanı başındaki gülü fark etmeli…
Eşine ‘seni çok seviyorum’ demenin mutluluk yolundaki müthiş gücünü farketmeli …
Dolabında asılı yirmi beş gömleğinin sadece üçünü giydiğini ,ama arka sokaktaki komşusunun o beğenilmeyen gömleklere muhtaç olduğunu fark etmeli…
Zenginliğin ve bereketin sofradayken önünde biriken ekmek kırıntılarını yemekte gizlendiğini fark etmeli…Fark etmeli…
Ömür dediğin üç gündür.
Dün geldi geçti, yarın meçhuldür.
O halde ömür dediğin bir gündür o da bugündür…