ZAMAZİNGO

Bir zamanlar  yanyana  ciftliklerde yasayan  2 kardes  anlasmazliga  duserler.
40 yil yanyana yasayan, makinalari paylasan ve is bolumu yapan kardesler icin bu, ciddi bir durumdur. Isler gittikce sarpa sarar ve sonunda karsilikli kotu sozler sarfedilmeye baslandi ve nihayetinde haftalarca sessizlik takip eder.

Bir sabah John’un kapisi calindi. Kapiyi acinca karsisinda John karsisinda alet kutusu ile bir marangoz bulur. Marangoz
“bir kac gunluk is ariyorum” der.
“Belki buralarda birkac kucuk isiniz vardir. Size yardim edebilir miyim?”.

“Evet” der buyuk kardes,

“Senin icin bir isim var. Ciftlikteki cayin arkasina bak.
Orada komsum var ama aslinda o kucuk kardesim. Gecen hafta aramizda bir cayir vardi ama o buldozerini nehrin seddine surdu ve simdi aramizda bir cay var. Bunu bana ragmen yapmis olabilir ama ben daha iyisini yapacagim. Surada gordugun kereste yigini var ya, senden bunlarla 2,5 metrelik bir cit insa etmeni
istiyorum. Boylece onun yerini gormeme gerek kalmayacak.”

Marangoz,
“Sanirim durumu anladim. Bana gerekli aletleri verin, sizi memnun edecek bir is cikartacagimi saniyorum.” der.

Buyuk kardesin arac gerec icin kasabaya gitmesi gerekir ve malzemeyi getirdikten sonra gunun geri kalan kisminda ciftlikten uzaklasir. Marangoz butun gun olcumler ve diger islerle ugrasir ve isini bitirir. John gelince gozleri acilir ve saskinliktan agzi acik kalir. Ortada cit falan yoktur. Marangozun yaptigi bir koprudur. Cayin bir tarafindan diger tarafina bir kopru. Ve nefis bir iscilik.

Ve John, komsu kucuk kardesinin kollarini acarak kopruden geldigini gorur.

“Sen ne iyi bir dostsun ki tum yaptiklarima ragmen bu kopruyu insa ettin”. Iki kardes koprunun ortasinda bulusur ve birbirlerinin elini tutarlar. Arkalarina baktiklarinda marangozun alet cantasini alip gitmeye hazirlandigini gorurler.

“Hayir, bekle! Birkac gun daha kal. Senin icin pek cok projem var” der buyuk kardes.

“Kalmak isterdim” der marangoz. “Ama insa edecek daha cok kopruler var”.