ZAMAZİNGO

Bu yaz çok tatlı insanlarla tanıştım. Hayat dolu, bıcır bıcır insanlar. Face dünyası sayesinde arkadaşlığımız devam etti. Sohbetler aldı başını gitti. Fakat bir sorunsalımız vardı:AŞK…
Evlilik aşkı öldürüyordu ya ilişkiler…günümüzde ilişki dediğin bile zor bulunan birşey olmuştı…Aşağıda Gaye’nin satırlarında bu konuyu sorguluyoruz…Buyrun…

AŞK; Feci Şekilde Öldürüldü, Kalbim ;Hala Şokta

Oturuyoruz,başbaşa,kızkıza..Tabi ki bünyemizin kaldırabileceği miktarda..Yani yalnızca iki kız.İki minik kadın.Böyle deriz bazen kendimize utanmadan,bazen de başkaları tanımlar böyle bizi,hiç sormadan.
  Dünyayı gezmeye,egolarını ezmeye,insanlığı süzmeye,kendilerini üzmeye meraklı iki kişi.
  Yaşarız,aranırız,dişiyiz,süsleniriz,takı şişesinde balık oluruz.
  Biz de konuşuruz.
  Bir kalbin olduğunu anladığın zaman mı başlıyor aşk hikayen,yoksa başkalarının da kalbi olduğunu anladığın zaman mı?..
  İnsan karşılıksız sevmek için mi,yoksa daha çok,sevilmek için mi bulaşıyor bu kirli işlere?..
  Beynimizden,kalbimize giden borular hep tıkanmış ”artıklarla” ve artık , dudaklarımızdan şırıl şırıl akamıyor sevgi sözcükleri ya da sevgiye dair sözcükler.
  Eskiden evlililik aşkı öldürüyordu ya şimdi galiba sevgilililik bile aşkı öldürüyor anladığımız kadarıyla.
  Birilerine göre.Belki de.
  Çünkü,erkeklerimiz oldu ; ”seni aslında sevmiyorum”diyen,sevgili olmak istemeyen ama elleri başkasına değemeyen..
  Anlarımız oldu ; bize bitecekleri ve önemli olmadıkları hatırlatılan,ama zamanın durduğu ve hiç bitemeyen..
  Talepler oldu ; bizsiz olamadıklarını yüzlerine vuran.
  Biz gidemedik,gitmek istesek fırtınalar koptu..
  Ve şikayetler oldu ;..
  Gitmek isteyipte gidemediklerine dair.
  Peki ne demiş şair?

”Aslında hiçbirşeyi kâr değil insana,
  Ne gücü,ne güçsüzlüğü,ne de yüreği.
  Gölgesi bir haç gölgesidir,kollarını açsa,
  Ve kırar göğsüne bastırırken sevdiği şeyi.”

  İnsan kollarını açtığında ”kutsal” bir şeye dönüşür,yüce bir şeye,..
  Kollarını açan,seven,söylenen kötü sözleri duymayan,onları söyleyenlerin kalplerine yoran ve içlerinde,stratejiler yapabilecekleri savaş karargahları bulundurmayan bütün insanlar..
  Biz kollarımızı açtık,onlar önce bizim avuçlarımıza(kaçamayalım diye),sonra kalplerimize çaktılar çivileri,acı kelimelerden dövdükleri.
  Evlilik zaten ne ki de ; bir ilişki,bir isim bile olsa belki seni sevemem,böyle yanında olmak istemem de dediler,bir sürü insan birbirlerine.
  Ve kendini öldürmekten de,yaşamaktan da korkan,..
  Başlayıpta bitemeyen cümlelerin arafında yaşayan kayıp ilişkiler kirletti hep evreni.
  Elif,bir söz buldu bir kitaptan,neymiş efendim ; ”Ona,onsuz da yaşayabileceğini göster,aşık olur.” demiş cariyerinin biri.Sevindik,neye bilmem?
  Böyle böyle ; binlerce sayfa karıştırdık,bir sürü filmi birbiriyle yarıştırdık,sağanak yağmurlarımıza karşı sığınaklar yaptık tarihten ve edebiyattan.Derme,çatma..
  En son,Simone de Beauvoir’ın eteklerinin altına sığındık,saklambaç oynuyoruz,
  Belki de,bizi aramayan insanlarla.
                                                                                                                                            Gaye Ertürk

 (Anette’cim,senin için elimi mürekkebe buladım :))