ZAMAZİNGO

Uluabat Gölü kenarındaki Eskikaraağaç Köyü’nde yaşayan balıkçı ile leyleğin 6 yıldır süren dostluğu ilgi çekiyor. Her sabah balıkçının kayığına konan leylek, payına düşen balıkları alıp yavrularının yanına gidiyor.

Bursa’nın Uluabat Gölü kenarındaki Eskikaraağaç Köyü’nde yaşayan balıkçı ile leyleğin 6 yıldır süren dostluğu görenleri şaşırtıyor.
İlkbaharda, Avrupa Leylek Köyleri Birliğine üye Bursa’nın Karacabey ilçesi Eskikarağaç Köyü’ne gelen leylek, burada yaşayan 64 yaşındaki balıkçı Adem Yılmaz’ı nerede olursa olsun buluyor. Leylek, göle açılan balıkçının kayığına konarak onun ikram ettiği balıkları havada kapıyor.
Leylek ile kurduğu iletişim ilgi çeken Adem Yılmaz, yaklaşık 10 yıldır Uluabat Gölü’nde balıkçılık yaptığını söyledi.
6 yıl önce göle ağları bıraktığında kayığına bir leylek konduğunu anlatan Adem Yılmaz, “Leyleği görünce şaşırdım. Çünkü daha önce leylekler kayıklara hiç konmuyordu. Karnının aç olduğunu hissettim ve balıkları ağlardan çıkarıp leyleğe atmaya başladım. Sonra leylek her sabah kayığıma gelmeye başladı.” dedi.
Leyleklerin yılın belli dönemlerinde Eskikaraağaç’a gelerek yuva yaptığını ve burada yavruladığını belirten Yılmaz, adını “Yaren” koyduğu leyleğin Eskikaraağaç’a geldiği zaman nerede olursa olsun kendisini bulduğunu dile getirerek, şunları söyledi:
“Yaren, buraya geldiği zaman ben 10 kilometre açıkta olsam bile beni buluyor. Beni tanıyor yani. Diğer kayıklara binmiyor, sadece benim kayığıma biniyor. Burada 50-60 civarında leylek yuvası var. Diğer leyleklerin hiçbiri kayıklara binmiyor. Leylek sadece benim kayığıma geliyor. Her yıl geldiğinde leyleği tanıyorum. Aramızda samimiyet ve sevgi var. O beni, ben de onu tanıyorum. Nerede olursam olayım beni bulur.”
“Başkalarından ürküyor”
Leyleğin kendini sevdirmediğini ve ona çok yaklaştığında kaçtığını vurgulayan Yılmaz, “Yarım metre yaklaştığım zaman kendini geri çekiyor ve uçarak uzaklaşıyor. Ürktüğü için uçuyor, tekrar yine kayığa konuyor.” ifadelerini kullandı.
Yılmaz, leyleklerin Eskikaraağaç’a geldiği zaman yuvalarını hazırladığını ve sonra yumurtlama dönemine geçtiğini aktararak, şöyle devam etti:
“Belli bir süre yavrular yumurtadan çıkıyor ve leylekler de yavrularını beslemek zorunda olduğu için yiyecek arayışına giriyor. Bu leylek de bana alışkın olduğu için sabahları göle açıldığımda gelip kayığıma konuyor ve 30-40 balık yiyor. Sonra da gidip yavrularını doyuruyor. Daha sonra tekrar kayığa gelip bir daha balık yiyor. Tekrar ona balık atıyorum, onları da yiyor. Burada 4-5 ay duruyorlar. Gidene kadar leylek hep benim yanımda. Nerede olursam olayım beni ve kayığımı tanıyor. Aramızdaki dostluk 6 yıldır sürüyor. Gölün ortasında bile olsam gelip kayığıma konuyor. Başkalarından ürküyor hayvan, bir tek bana alışkın. Leylek sevimli ve evcil bir hayvan. Hisli bir hayvan. Ben çok seviyorum. ‘Yaren’ dediğim zaman bana bakıyor.”
“Her göç döneminde yolunu gözlüyorum”
Her göç döneminde Yaren’in yolunu gözlediğini dile getiren Yılmaz, şunları anlattı:
“Alıştık birbirimize. Maalesef bir aya kadar Afrika tarafına göç edecekler. Gidecekleri için üzülüyorum. Göç ettikten sonra da gelmesi için sürekli onu bekliyorum. Balık sezonu zamanı leyleğin gelme zamanı. Ankara’ya bir akrabamı ziyarete gitmiştim. Orada havada leylekleri gördüm. ‘İçlerinde acaba benim leyleğim de var mı?’ diye düşündüm. O derece bekliyorum gelmesini. Leyleğin dört yavrusu oldu bu sene. Yavruları büyüdü, uçmaya başladı. Yavruları şu anda gelmiyor. Belki biraz daha büyüdükten sonra onlar da gelebilir gölün kenarına.”

Kaynak: bursaport