ZAMAZİNGO

Kim olduğumuzu bilmiyoruz. Kesin olan tek gerçek henüz keşfedilememiş ve biz kuşkulu birçok şeyi keşfetmek için uğraşıp didiniyoruz. İroni de burada yatıyor; gidip varlığı kuşkulu olan diğerlerine kim olduğumuzu soruyoruz.

Ne söylerlerse söylesinler bu onların görüşü olarak kalacaktır. Onlar senin özüne nüfuz edemez; kimse kimsenin özüne nüfuz edemez. Özünün en derininde tamamen tek başınasın. Kimse senin kendi başınalığının mabedine adım atmadı, asla atamaz da. Âşıklar bile birbirlerinin özlerine nüfuz edemez. Öz, her şeyin ötesinde kalır. Sadece ve sadece sen onu bilebilirsin.

Ama insanlar sorup duruyor, “Kimim ben?” İzle kendini- doğrudan veya dolaylı olarak yapmaya çalıştığın şey bu. İltifat duymak için nasıl da yanıp tutuşuyorsun!

 Birisinin çıkıp da sana güzel olduğunu, zeki olduğunu söylemesini, “Hayatımı yaşamaya değer kıldın”, “Senin sayende hayatım anlam kazandı” demesini nasıl da arzuluyorsun. Sadece zihnini izle! Sürekli bunlarla meşgul olduğunu göreceksin. Biri kafandaki imaja ters düşen bir şey söylediğindeyse nasıl da inciniyor, nasıl da hemen savunmaya geçip savaşmaya, tartışmaya başlıyorsun. Bunca korku niye?

Osho…