Kuş tüyünün özellikle eski Mısır, Maya, İnka, Amerika kızılderilileri ve Asya Şamanizmi tradisyonlarında önemli bir yeri vardır.

1045077_368868009902480_1267227810_n[1]

 

TÜY SEMBOLİZMİ

Kuş tüyünün özellikle eski Mısır, Maya, İnka, Amerika kızılderilileri ve Asya Şamanizmi tradisyonlarında önemli bir yeri vardır.

Birçok tradisyonda ilahlar, krallar ve kahramanlar için kullanılan tüy, kuş sembolüyle birçok anlamı paylaşır ve genellikle, hakikatin, doğruluğun, ilâhî adaletin, hafifliğin ve göğe çıkmada kuşlara en büyük yardımcı unsur olduğundan yükselmenin sembolü olarak kabul edilir.

Tüy, eski Mısır yazısında tüy “j” sesini veren tek heceli işaretlerden biri olup, “hakikat”in hiyeroglifidir ve hiyeroglif yazısında hafiflik, yükseklik, uçuş gibi sözcüklerin oluşturulmasında kullanılan bir işarettir.

Tüy Mısır’da ışıkla da ilişkilendirilir. Nitekim, karanlık hakikati gizlediğinden, hakikatler ancak ışık altında görülebilir.

Tüyün ışıkla ilişkilendirilmesine Amerika kızılderilileri tradisyonlarında da rastlanır.

Amerika kızılderilileri şeflerinin tüylerden oluşan başlığında, İnka ve Maya başlıklarında da görüldüğü gibi, güneşin ışık ışınları gibi bir yayılma göze çarpar; kimi başlıklarda tepe üç tüyden oluşur.

Tüy, Amerika kızılderililerinde kabile şeflerinin yanısıra, ilahların, kabile şamanlarının başlıklarında ve giysilerinde bulunur. Kuzey Amerika kızılderilileri kartal kemiğinden çıkarılan düdük sesi eşliğinde icra ettikleri “güneşe bakan dansları”nda kartal tüyü kullanırlar.

Kartal tüyü kullanımı Asya Şamanizmi’nde de mevcuttur. Asya samanları, özellikle Samoyed ve Altay şamanları başlığına kartal veya kuğu tüyleri takarlar. Moğol şamanı ise omuzlarında kanatlar bulunan bir giysi giyer.

Kartal tüyü kullanımı Hititler’de de mevcuttur. Hitit bayram-larındaki
adetlerden kartal tüyü ile su serpmeydi.

Tüy, şamanın “uçuş” denilen trans deneyiminde sık sık rastlanan bir öğedir, şa törenlerinde de kullanılır.

Çin tradisyonlarında göğe yükselme” “dönüşüp kuş tüyleriyle ölümsüz gibi yükseldi” deyimiyle ifade edilir.

Tao’cu rahibin adı “kuş tüylü bilgin” ya da “kuş tüylü konuk”tur.

Taoizm’de “son realite olan Tao taş kadar ağır, tüy kadar hafiftir, ” denir.

Tüy sembolüne Hint tradisyonunda yılanlar ırkının düşmanı “kuş tüylü ırk” öyküsünde (Vishnu-Purana) bir ırkın niteliği olarak, İzlanda tradisyonunda ise “hakikat ağacı”ndaki altın güvercinin tüyü olarak rastlanır.

Tüyün sembol olarak kullanımına Afrika ve Okyanusya yerlilerinde ve diğer birkaç tradisyonda da rastlanmakla birlikte, tüyün en çok önem taşıdığı tradisyonlar, varlıklarını birbirinden uzak topraklarda sürdürmüş olmalarına rağmen, Şamanizm (Asya ve Amerika Şamanizmi) ve eski Mısır tradisyonlarıdır.

Eski Mısır ilahlarının başlarını süsleyen tüyler Asya’da Türk samanların, Amerika’da ise önce Maya samanlarının, sonra torunları olan Kızılderililerin başlarını süslemiştir. Bu, birbirine uzak topraklarda yeşermiş üç kültürdeki ortak bir özelliktir.

kaynak: hülya reis