
Genç bir çift, yeni bir mahalledeki yeni evlerine taşınmışlar.- Sabah kahvaltı yaparlarken, komşu da çamaşırları asıyormuşKadın kocasına- Bak, çamaşırları yeterince temiz değil, çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de doğru sabunu kullanmıyor. ‘ demiş.Kocası ona bakmış, hiçbir sey söylememiş, kahvaltısına devam etmiş.Kadın, komşusunun çamaşır astığını gördüğü her sabah aynı yorumu yapmaya devam etmiş.Bir ay kadar sonra, bir sabah, komşusunun çamaşırlarının tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmıs, bak demiş kocasına- Çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda, merak ediyorum, kim öğretti acaba ?’Kocası uzun uzun karisina bakmış; Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizi sildim’ diye cevap vermiş.
Hayatta böyle değil midir ?Başkalarını izlerken gördüklerimiz, baktığımız pencerenin ne kadar temiz olduğuna bağlıdır.Birini eleştirmeden ve hemen yargılamaya davranmadan önce Kalp(pencere) durumumuza bakmak ve ‘iyi’ olanı görmeye hazır olup olmadığımızı farketmek güzel bir fikir olabilir !…
03 Mart 2021, 21:16
İуι кι ℓєяιм σℓ.
Keşkelerim hiç olmasın seninle.
Her gözlerine daldığımda, hecelere bölünüp dillerinden döküleyim.
Şiir olup mısra mısra kaleminden çizileyim.
İyi ki lerim ol…
Hep şükürlerim.
Aminden önceki o son isim.
Durma dokun,
Korkma dokun,
Susma dokun kelamınla yürğime.
Cümle varlık şahit olsun duamıza.
Gönülden, gönüle giden o yolda kaybolalım.
Aşkı kaynağından içip mest olalım.
Buluşsa da bir gün
Beden diye taşıdığımız bu ceset.
Baki kalsın sevdamız mahşere dek.. Ve konuşulsun sonsuza imrenilerek
°° ֆɛʟʍǟ ɖɛʍɨʀ ɖɛʍɨʀ ❤