Ne tuhaf yaşıyoruz ne tuhaf..
Dün “unutmam” dediğimizi bugün hatırlamıyoruz.
“Asla yapmam” dediğimizi bugün yapar oluyoruz.
…
Hani hiç gitmezdik ya uzak yerlere, bir de bakmışız uzağı yakın eylemişiz.
Asla “asla” demem demiş, hayat yolunda yürümüşüz.
Öyle planlar yapmışız ki, kaderi güldürmüşüz.
O kadar çok güvenmişiz ki “ben” demekten adımızı yazmayı unutmuşuz.
Velhasıl gitmişiz, yitmişiz ve hiç bilmemişiz….



![images[5]](https://anetteinselberg.com/wp-content/uploads/2015/03/images57.jpg?w=780)





