Kahve fincanından yükselen kokuya karışmış kar tanelerini seyrediyorum
İçimdeki mutluluk ve neşe kırıntılarını martılar gagalıyor…
Martılara simit verince duygularımı gagalamayı bırakıyorlar…
Halbuki ben beni bırakmalarına daha hazır değilim…
Çaresizce arkalarından bakıyorum…
Beni anlamışçasına geri dönüyorlar…
Onlar gagaladıkça ben gıdıklanıyorum…
Neşeli kahkahalarım önce dalgalara, sonra bulutlara
Sonra yollara karışıyor…
Arkasından size ulaşıyor…
Ve hep beraber gülüyoruz…
Anette İnselberg
ZAMAZİNGO 