ZAMAZİNGO

Allah’a ulaşmak için yaradılmışlar adedince yollar vardır.


Evlâdım, bir damla suyla tatmin olmak için uğraşacağına Kendini O’nun nehirine bırakmalısın.


Canınla süpür, cananının eşiğini. Ancak o zaman gerçek âşık olursun.


İman sahibi asla kaybolmaz benim küçük meleğim. Mutmain bir nefs, asla yolunu kaybetmez.


Zaman seviniyor İkimiz birleştiğimizde. Sen ve ben, iki farklı beden, tek ruh!


Herkes, kendine verilen en değerli armağanı yolu bulmak için kullanır.


Bu dünyada herkesin yerine getirmesi gereken bir görev vardır. Bunu unutmadığın müddetçe, Gerisi o kadar da mühim değil.
Fakat bunun haricinde Her şeyi hatılarsan, Hiçbirşey bilmiyor gibisindir.


Ana rahmindeki bebekler Kâinatın tüm esrarına vakıftır. Lakin bebeğin vuslatından hemen önce, Bir melek gelip, parmağını
bebeğin dudaklarının üstüne kor, Binaenaleyh, bebek her şeyi unutur. Kaybolan o sırların bir hatırâtı olarak,
O sabîlerden, senin gibi bazıları, Çenelerinden ‘Melek İzi’ ile işaretlenirler.


Bana hikayeni anlat evladım. Bu gönlünü ferahlatacaktır.


Sefalet, şeytanın oyuncağıydı.


Herkesin cenneti, diğerininkinden farklıdır.


Çıldırdığına hükmettiğimiz her insan, ille de çılgın ya da meczûb değildir…


Ruhlar raks ediyor, vecde geliyorlar. Kulağına fısıldayacağım, rakslarının onları götürdüğü yeri…


Dolunaya bürünmüş yüzüyle, ceylân: Ona sakın yaklaşmayın diye uyardı bizi zaman.
Ah, yolladık ona, ne mektuplar İnkâr edemediği anlamlarla doluydular. Bir ‘sır’ bilerek sakladığımız da neydi?
‘Yazılmış’ olandan da mı ilerdeydi? Büyük okyanus, tutkunun hatırâtı, Parlayıp tutuşan ateşin nârı,
Yeni gün, ki ona karşı duran, Odur geçmiş aşklar denizinde kalan…


Bu dünyadaki insanlar bir mum alevinin önündeki üç pervane gibidirler. İlki aleve yaklaşır ve şöyle der:
Ben aşkı biliyorum. İkincisinin kanatları yaklaşarak aleve değdi ve o dedi: ben aşkın ateşinin nasıl yaktığını bilirim.
Üçüncüsü kendini hiç tereddüt etmeden ateşin kalbine attı ve ateş onu eritti. Yalnızca o bildi: Gerçek aşk nedir.


–